We dreigen te overstromen
in angsten en zorgen
Weten niet hoe we een dag door moeten
om maar te zwijgen over morgen
We dreigen te verdrinken
in woede en verdriet
we vechten als leeuwen
In de hoop dat iemand het ziet
We schreeuwen wanhopig
om hulp en gerechtigheid
We proberen te geloven
maar het vertrouwen is kwijt
De liefde als drijfveer
voor ons mooie gezin
Aan het einde van krachten
staan we terug aan het begin
De kern is geraakt
Met ons rug tegen de muur
gaan we gebroken en angstig
tot het eind door het vuur
Hij is de kracht
in al zijn onwetendheid
laadt hij ons weer op
voor de rest van de strijd
WAUW,
Wat een supermooi gedicht Lisan,
Maar helaas wel de waarheid.
Wat kunnen mensen,mensen toch aandoen?
BIZAR.
Maar trots op jullie.💜💜
LikeLike